ஜனாதிபதி தேர்தல்: வாக்காளர்களின் குழப்பங்கள்

1982ஆம் ஆண்டிலிருந்து இலங்கையில் நடைபெற்ற ஜனாதிபதி தேர்தல்களில் போட்டியிட்ட வேட்பாளர்களின் எண்ணிக்கையை பிரதிபலிக்கும் ஓர் வரைபடம் ஒரு குறிப்பைப் போல இருக்கிறது.

1982ஆம் ஆண்டு முதல் தேர்தலில் ஆறு வேட்பாளர்கள் போட்டியிட்டனர், மேலும் 1988 இல் அந்த எண்ணிக்கை மூன்று ஆகக் குறைந்தது. அதன்பிறகு, எண்ணிக்கை உயர்ந்து கொண்டே வந்தது.

2019 ஆம் ஆண்டு, 35 வேட்பாளர்கள் போட்டியிட்டனர். இந்த முறை, மொத்தம் 39 வேட்பாளர்கள் களத்தில் உள்ளனர். இவர்களில் பெரும்பாலோர் முக்கிய வேட்பாளரின் வாக்குகளைப் பிரிக்க விரும்பி தற்காலிகமாக களமிறக்கப்பட்டவர்கள்.

சில தற்காலிக வேட்பாளர்கள், தங்கள் விருப்பமான தலைவர்களுக்காக வளங்களை திரட்டுவதற்காகவே போட்டியிடுகிறார்கள். பலமுறை போட்டியிட்ட சில வேட்பாளர்கள் பெரிதாக கவனிக்கப்படவில்லை என்றாலும், எடுத்துக்காட்டாக, 2010 ஆம் ஆண்டு தேர்தலில் மஹிந்த ராஜபக்சவுக்கு ஆதரவாக போட்டியிட்ட பின்னர், கடைசி நிமிடத்தில் போட்டியிலிருந்து விலகிய பத்தரமுல்லே சீலரத்ன தேரர். இலங்கை தொழிலாளர் கட்சியின் ஏ. எஸ். பி. லியனாகே ஆகியோர் வழக்கமான சந்தேக நபர்களில் அடங்குவர்.

2015 ஆம் ஆண்டில் ஒரு புதிய போக்கு உருவானது, அதில் முக்கிய வேட்பாளர்களின் கடைசி பெயர்களைக் கொண்ட தற்காலிக வேட்பாளர்கள் களமிறக்கப்பட்டனர்.

எதிரி வேட்பாளர்களின் கடைசி பெயரைக் கொண்ட தற்காலிக வேட்பாளர்களை களமிறக்குவது, வாக்காளர்களை “குழப்புவது” என்பது அந்த யோசனை. 2015 இல், நமல் அஜித் ராஜபக்ச (எங்கள் தேசிய முன்னணி) மற்றும் ரத்நாயக்க ஆராச்சிகே சிறிசேன (தேசிய மக்கள் முன்னணி) தேர்தலில் போட்டியிட்டனர். இந்த உத்தி பலன் அளித்தது,

ஏனெனில் ரத்நாயக்க சிறிசேன மற்றும் நமல் அஜித் ராஜபக்ச முறையே மூன்றாவது மற்றும் நான்காவது அதிக வாக்குகளைப் பெற்றனர். இந்த வருடம், சமபல கட்சியின் நமல் ராஜபக்ச, இலங்கை பொதுஜன பெரமுன (SLPP) நமல் ராஜபக்சவிட இருந்து சில வாக்குகளைப் பெறுவார்.

இந்த தேர்தலில் எனக்கு ஆச்சரியம் அளித்த ஒரே விஷயம் SLPP-வின் நமல் ராஜபக்ச வேட்பாளராக நின்றது தான். 2022 ஆம் ஆண்டு அரகலயா போராட்டத்தின் போது, மக்கள் ராஜபக்ச குடும்பத்தைப் பற்றி காட்டிய எதிர்மறையான அணுகுமுறை, ராஜபக்ச குடும்பத்தின் அரசியல் முடிந்துவிட்டது என்ற எண்ணத்தை ஏற்படுத்தியது. அரகலயா போராட்டத்தின் போது, ராஜபக்ச குடும்பத்தின் உறுப்பினர்கள் ஒருவருக்கொருவர் ராஜினாமா செய்ய வேண்டிய நிலை ஏற்பட்டது, இறுதியில் ஜனாதிபதி கோட்டாபய ராஜபக்ச பதவி விலகியது அந்தச் சூழ்நிலையை முடிவு கட்டியது.

இத்தேர்தலில் என்னை ஆச்சரியப்படுத்திய நிகழ்வுகளில் ஒன்று ஸ்ரீலங்கா பொதுஜன பெரமுனவின் நாமல் ராஜபக்ச வேட்பாளராக களமிறங்கியது.

. 2022 ஆம் ஆண்டு அரகலயவின் போது ராஜபக்ச குடும்பத்தை ஆர்ப்பாட்டத்தில் ஈடுபட்ட பொதுமக்கள் நடத்திய விதம் ராஜபக்ச குடும்பத்தின் அரசியல் முடிந்துவிட்டது என்ற கருத்தை ஏற்படுத்தியது. அரகலயவின் போது ராஜபக்ச குடும்ப உறுப்பினர்கள் ஒவ்வொருவராக ராஜினாமா செய்ய வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது இதன் உச்சக்கட்டமாக ஜனாதிபதி கோட்டாபய ராஜபக்ஷ ஜனாதிபதி பதவியில் இருந்து விலகினார்.

பாதுகாப்பு மற்றும் பாதுகாப்பிற்காக நாமல் ராஜபக்ச தனது குடும்பத்தைநாடு கடத்த வேண்டியிருந்தது.

பிரதமர் மகிந்த ராஜபக்ச அதே காரணங்களுக்காகவே இராணுவ தளத்தில் தஞ்சம் புகுந்தார். எனவேராஜபக்சக்கள் முடிந்துவிட்டார்கள் என்ற கருத்து நிலவுகிறது.

இலங்கையின் அரசியல் மற்றும் அரசியல் நிறுவனங்களின் மீதான ராஜபக்ச குடும்பத்தின் பிடியை அரகலயா முடிவுக்கு கொண்டு வந்ததாக நான் நம்பவில்லை.

ஜூலை 16இ 2022 அன்று ல் “ராஜபக்சே மீண்டும் வருவதை நான் ஒருபோதும் நிராகரிக்க மாட்டேன். குறுகிய நினைவுகள் ராஜபக்சக்களின் தேசியவாதம் தடித்த தோல் மீண்டும் வரலாம். என நான் டுவிட்டரில் பதிவிட்டிருந்தேன்

தற்போது ராஜபக்சக்கள் திரும்பி வந்துள்ளனர்.

இந்த தேர்தலில் ராஜபக்ச குடும்பம் போட்டியிடாது இந்த தேர்தலின் முடிவை அவதானித்துவிட்டு அடுத்த தேர்தலில் களமிறங்குவார்கள் என நான் எதிர்பார்த்தேன்.

குடும்பத்தினால்” காத்திருக்க முடியவில்லை. எனவேல் நாமல் ராஜபக்ச போட்டியிடுகிறார்.

ஸ்ரீலங்கா பொதுஜன பெரமுனவின் இத்தேர்தலில் போட்டியிடுவதற்கு ஸ்ரீலங்கா பொதுஜன பெரமுன எடுத்த தீர்மானம் ஸ்ரீலங்கா பொதுஜன பெரமுனவின் நாமல் மற்றும் பசில் அணிகளுக்கு இடையிலான போரில் கட்சியின் நாமல் அணி வெற்றி பெற்றதை சுட்டிக்காட்டுகிறது.

பசில் ராஜபக்ச ரணில் விக்கிரமசிங்கவுக்கு ஆதரவளிக்க விரும்புவதாகவும் நாமல் ராஜபக்ச ஜனாதிபதிக்கு விரோதமான போக்கை கடைப்பிடித்ததாகவும் ஊடக அறிக்கைகள் சுட்டிக்காட்டின. நாமல் ராஜபக்ச கட்சி தேர்தலில் போட்டியிடுவதை விட தேர்தலில் போட்டியிட விரும்பினார். எனவே தேர்தலில் போட்டியிடும் முடிவு கட்சிக்குள் நாமல் தனது நிலையை வெற்றிகரமாக உறுதிப்படுத்திக் கொண்டதையே எடுத்துக் காட்டுகிறது. பொதுஜன பெரமுனவிரைவில் நாமல் ராஜபக்ஷவின் கட்சியாக மாறும்.

இந்த ஜனாதிபதித் தேர்தலில் வெற்றி பெற முடியாது என்பது கட்சிக்கு தெரியும். ஆயினும்கூட தேர்தலில் போட்டியிடுவதால் இரண்டு முக்கிய நன்மைகள் உள்ளன. முதலாவதாக அரகலயவிற்குப் பிந்தைய சூழ்நிலையில் கட்சிக்கு எதிரான வாக்காளர் அனுதாபம் அல்லது விரோதத்தின் அளவை இது குறிக்கும். தற்போது சிங்கள வாக்காளர்கள் மத்தியில் அக்கட்சிக்கு எந்த அளவு ஆதரவு உள்ளது என்பது யாருக்கும் தெரியாது. இரண்டாவதாக முடிவு எதுவாக இருந்தாலும் நாமல் ராஜபக்சவின் தேசியத் தலைவர் என்ற பிம்பத்தைக் கட்டியெழுப்ப இந்தத் தேர்தல் உதவும்.

அனுரகுமார

ஜனாதிபதித் தேர்தலில் தேசிய மக்கள் சக்தி (NPP) ஜனதா விமுக்தி பெரமுன (ஜேவிபி) வேட்பாளர் அனுரகுமார திஸாநாயக்க வெற்றி பெறுவார் என்று வெகு காலத்திற்கு முன்பு பலர் நம்பினர். இதற்கு இரண்டு காரணங்கள் இருந்தன. முதலாவதாக சில கருத்துக் கணிப்புகள் அவர் 50 சதவீதத்திற்கும் அதிகமான வாக்குகளைப் பெறுவார் என்று கணித்துள்ளது. இரண்டாவதாக அவரது பேரணிகள் பெரும் கூட்டத்தை ஈர்த்தது அவருக்கு ஒரு பரந்த ஆதரவுத் தளம் உள்ளது என்ற தோற்றத்தை அளித்தது.

கருத்துக் கணிப்புகளை நான் நம்பவில்லை. எனவே மார்ச் 22 2024 அன்று கொழும்பு டெலிகிராப்பில் வெளியான “ஜனாதிபதி அனுரகுமார திசாநாயக்க” என்ற கட்டுரையில் “சிறுபான்மை மற்றும் சோசலிச எதிர்ப்பு வாக்குகள் இல்லாமல் திஸாநாயக்க ஜனாதிபதித் தேர்தலில் வெற்றி பெற முடியுமா?” என்று கேட்டேன். திஸாநாயக்க தேர்தலில் வெற்றி பெறுவதற்கான வாய்ப்புகள் மிகக் குறைவு என்பதை நான் உறுதியாக நம்புகிறேன்.

ஒரு வாக்காளர் பார்வையில் திஸாநாயக்கவை தெரிவு செய்வதில் உள்ள முக்கிய பிரச்சினைகளில் ஒன்று கோட்டாபய ராஜபக்சவைப் போலவே அவரும் “நிர்வாக ரீதியாக” அனுபவமற்றவர் மற்றும் ஒரு இலட்சியவாதி என்பதுதான்.

கோட்டாபய ராஜபக்சவின் அனுபவமின்மை மற்றும் இலட்சியவாதம் 2022 இல் இலங்கையை மண்டியிட்டது. எனவே சில வாக்காளர்கள் அவருக்கு வாக்களிக்கத் தயங்குவார்கள். திசாநாயக்காவின் ஆதரவாளர்கள் பொதுவாக இலங்கையர்கள் மாற்றத்தை விரும்புகிறார்கள் என்று வாதிடுகின்றனர். இதன் விளைவாக அவர்கள் அவரை 2024 இல் ஜனாதிபதியாக தேர்ந்தெடுப்பார்கள். எனக்கு சந்தேகம்.

மேலும் திஸாநாயக்க மாற்றத்தை பிரதிநிதித்துவப்படுத்தவில்லை ஏனெனில் அவர் சுமார் 24 வருடங்களாக பாராளுமன்றத்தில் அமர்ந்திருக்கும் அனுபவமிக்க அரசியல்வாதி.

திசாநாயக்கவின் சுருக்கமான சட்ஜிபிடி விளக்கம் இவ்வாறு தெரிவிக்கின்றது. “அனுர குமார திசாநாயக்க 2000 ஆம் ஆண்டு முதல் இலங்கையின் நாடாளுமன்ற உறுப்பினராக இருந்து வருகிறார். 2000 ஆம் ஆண்டு பொதுத் தேர்தலுக்குப் பிறகு அவர் முதலில் கொழும்பு மாவட்டத்தைப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தி நாடாளுமன்றத்தில் நுழைந்தார். ஜனதா விமுக்தி பெரமுனாவின் (ஜே.வி.பி) முக்கிய உறுப்பினரான அவர் அன்றிலிருந்து இலங்கை அரசியலில் கணிசமான பங்கை வகித்துள்ளார்.

இந்தத் தேர்தலில் பதினைந்து சதவீதத்துக்கும் அதிகமான வாக்குகளைப் பெற்றிருந்தால் நான் ஆச்சரியப்படுவேன்.

விக்கிரமசிங்க -. பிரேமதாச

நாமல் ராஜபக்ச மற்றும் திஸாநாயக்க தேர்தலில் வெற்றிபெற முடியாது என்பதால் உண்மையான போட்டி விக்கிரமசிங்கவுக்கும் பிரேமதாசாவுக்கும் இடையில்தான் இருக்கும். இரண்டு வருடங்களுக்கு முன்னர் விக்கிரமசிங்க ஒரு பிரபலமற்ற அரசியல்வாதியாக இருந்தார். 2020 நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் அவரது கட்சியான ஐக்கிய தேசியக் கட்சி ஒரு ஆசனத்தில் கூட வெற்றி பெறவில்லை. தேசியப் பட்டியல் மூலம் கட்சி ஒரு ஆசனத்தைப் பெற்றுள்ளது. வாக்காளர்கள் தனது கூட்டணியை தண்டிப்பார்கள் என்ற அச்சம் காரணமாக உள்ளாட்சித் தேர்தலை நடத்த வேண்டாம் என விக்கிரமசிங்க முடிவு செய்தார். இருப்பினும் கடந்த சில வாரங்களில் அவரது புகழ் முக்கியமாக பொருளாதார நிலை காரணமாக அதிகரித்துள்ளது.

பொருளாதார நெருக்கடியின் போது இலங்கையின் பொருளாதாரம் வீழ்ச்சியடையும் என்று பலர் நம்பினர் மற்றும் கணித்து நாட்டை அதனுடன் வீழ்த்தினர். அது நடந்திருக்கலாம். தற்செயலாக விக்கிரமசிங்க ஜனாதிபதியானார் மற்றும் நாட்டையும் அதன் பொருளாதாரத்தையும் ஸ்திரப்படுத்துவதில் பெரும் பங்களிப்பை வழங்கினார். நாடு காடுகளில் இருந்து வெளியேறவில்லை என்றாலும் அது பாதையில் உள்ளது மற்றும் விக்கிரமசிங்கவின் தலையீட்டிற்கு நன்றி. கடந்த இரண்டு ஆண்டுகளில் ஏற்பட்டுள்ள முன்னேற்றத்தை ஆட்சி மாற்றம் குலைத்துவிடும் என்று பல வாக்காளர்கள் இப்போது அஞ்சுகின்றனர்.

எனவே வாக்காளர் “பயம்” தற்போது விக்கிரமசிங்கவின் பிரபலத்தை உயர்த்தியுள்ளது. சுவாரஸ்யமாக 2022 இல் “மாற்றத்தை” விரும்பிய பல வாக்காளர்கள் 2024 இல் “தொடர்ச்சி”க்காக ஏங்கக்கூடும். எனவே இந்தத் தேர்தலில் “மாற்றம்” அல்லது “தொடர்ச்சி” என்பதைத் தேர்ந்தெடுப்பதா என்பதுதான் வாக்காளர்களின் மையக் குழப்பம். விக்கிரமசிங்க சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி தொடர்ச்சியை பிரதிநிதித்துவப்படுத்துகிறார்.

மறுபுறம் ஐக்கிய மக்கள் சக்திகட்சியின் சஜித் பிரேமதாச கடந்த ஜனாதிபதித் தேர்தலில் பதிவான மொத்த வாக்குகளில் சுமார் 42 சதவீத வாக்குகளைப் பெற்றிருந்தார். அந்த 42 சதவீத வாக்குகளை சேதப்படுத்தும் வகையில் அவர் எதையும் செய்யவில்லை. நெருக்கடி நிலையின் போது பிரதான எதிர்க்கட்சியான எஸ்.ஜே.பியை அரசாங்கத்துடன் இணைந்து கொள்ளுமாறு கோட்டாபய ராஜபக்ச அழைத்த போது பிரேமதாச பொறுப்பேற்கவில்லை என்பது பிரேமதாசவுக்கு எதிரான ஒரு முக்கிய விமர்சனமாகும். விக்கிரமசிங்க பொறுப்பை ஏற்று பொருளாதாரத்தை சரி செய்தார் என்பது வாதம். எனவே அவர் ஜனாதிபதியாக வாக்களிக்க வேண்டும்.

எவ்வாறாயினும் எனக்கு சரியாக ஞாபகம் இருந்தால் மதிப்பிழந்த ஸ்ரீலங்கா பொதுஜன பெரமுனவுடன் இணைந்து பணியாற்ற விரும்பாத காரணத்தினால் கோட்டாபய ராஜபக்ஷ நிர்வாகத்தில் சேர பிரேமதாச மறுத்துவிட்டார்.

விக்கிரமசிங்க ஸ்ரீலங்கா பொதுஜன பெரமுனவுடன் இணைந்து செயற்படத் தயங்கவில்லை மற்றும் அதன் தலைவர்களைப் பாதுகாத்தார். எனவே இந்த தேர்தலில் பிரேமதாச சிறப்பாக செயல்படுவார் என எதிர்பார்க்கிறேன்.

மொத்தத்தில் விக்கிரமசிங்கவுக்கும் பிரேமதாசாவுக்கும் இடையில்தான் போட்டி இருக்கும். நாமல் ராஜபக்ஷவும் அனுரகுமார திஸாநாயக்கவும் சுமார் 25 சதவீத வாக்குகளைப் பகிர்ந்து கொள்வதால் தேவையான 50 சதவீத வாக்குகளைப் பெறுவது விக்கிரமசிங்கவுக்கோ அல்லது பிரேமதாசாவுக்கோ இலகுவானதாக இருக்காது.

ஒரு வலுவான வேட்பாளர் மட்டுமே மொத்த வாக்குகளில் 50 சதவீத வாக்குகளில் 75 சதவீத வாக்குகளைப் பெற முடியும். ஒருவேளை இலங்கை முதல் முறையாக இரண்டாவது மற்றும் மூன்றாவது விருப்பு வாக்குகளை எண்ணும் நிலைக்கு தள்ளப்படும். தேர்தல் இரண்டாவது எண்ணிக்கையில் நகர்ந்தால் அது வித்தியாசமான பந்து விளையாட்டாக இருக்கும்.